Χάντερ

(Hunder). Επώνυμο 2 Άγγλων γιατρών. 1. Ουίλιαμ (1718 – 1783). Διάσημος ανατόμος. Αρχικά σπούδασε θεολογία στη Γλασκόβη και έπειτα ιατρική. Το 1746 διαδέχτηκε τον Σαρπ στη διδασκαλία της ανατομικής στη Χειρουργική Εταιρεία του Ναυτικού. Το 1764 έγινε γιατρός της βασίλισσας και το 1768 διορίστηκε καθηγητής της ανατομικής στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών, της οποίας ανέλαβε την προεδρία το 1781. Ίδρυσε με δικά του έξοδα ανατομικό ινστιτούτο, στο οποίο δίδασκε ανατομική και μαιευτική. Έγραψε μελέτες για τα ανευρίσματα, για την υφή και τις νόσους των αρθρικών χόνδρων και για την ηβική σύμφηση. Ο X. ακολούθησε νέες δικές του μεθόδους διδασκαλίας της γυναικολογίας και της ανατομίας. 2. Τζον (1728 – 1793). Ένας από τους μεγαλύτερους χειρουργούς και ανατόμους της εποχής του. Το 1756 έγινε χειρουργός του νοσοκομείου Άγιος Γεώργιος. Από το 1760 έως το 1763 υπηρέτησε στο αγγλικό ναυτικό και πήρε μέρος στην εκστρατεία της Πορτογαλίας. Το 1767 εξελέγη μέλος της Βασιλικής Εταιρείας και αργότερα έγινε γενικός επιθεωρητής των νοσοκομείων και αρχιχειρουργός του στρατού. Ο X. ανέβασε τη χειρουργική στην Αγγλία σε υψηλότατο επίπεδο, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό την ανατομική φυσιολογία και παθολογία και μάλιστα ίδρυσε το πρώτο ανατομοζωολογικό μουσείο στον κόσμο. Ασχολήθηκε ακόμα με τη συγκριτική ανατομική, τη φυσιολογία, τη γεωλογία, τη βοτανική και την πειραματική παθολογία. Διαχώρισε τις φλεγμονές σε γνήσιες και ειδικές και τις διαίρεσε σε συμφυτικές, διαπυητικές και εξελκωτικές. Οι νεότερες εργασίες επικύρωσαν τις περισσότερες γνώμες του και μάλιστα έγιναν θεμελιώδη δόγματα της γενικής παθολογίας. Επίσης τα πειράματά του για τις μεταμοσχεύσεις ήταν προδρομικά των πλαστικών εγχειρήσεων. Από τα έργα του σημαντικότερα είναι τα: Περί αφροδισίων νοσημάτων (1786) και Περί της φύσης του αίματος, φλόγωση και τραύματα από πολεμικά όπλα (1794).